OK Boomers

Rob Jetten ga terug naar bed! Zijn campagne om klimaatdrammer in de oervervelende boomerverkiezing van het Woord van het Jaar op 1 te krijgen is faliekant mislukt. Ook klimaatspijbelaar zit in een overvolle trein terug naar huis, op de grond in een hokje bij de plee, want er is geen plek meer in de coupé. Het prachtige foeigesprek is eveneens niet verkozen tot Woord van het Jaar, en nog een paar woorden waar iedereen onder de 63 nog nooit van heeft gehoord zijn het niet geworden. Nee, bij de boomers van Van Dale is 'boomer' gepromoveerd tot het machtigste woord van 2019. OK.

Wist u veel dat u uw hele leven zou sparen voor iets wat u nooit zou krijgen.

Het appeltje voor de dorst is vaak allang opgevroten door wormen of zandhagedissen voor je hem ook maar van de fruitmand kon pakken. Het spaarvarken is inmiddels halal verklaard en wordt geweerd als iets dat fout is, en waar belasting over geheven moet worden. Je kan ook gewoon op krediet leven immers. En als dat fout gaat dan heeft de gemeente Amsterdam een mooie campagne om u gerust te stellen. Als u de deur niet meer open durft te doen als er wordt aangebeld, kunt u contact met de gemeente opnemen. Deurbel-angst? U denkt natuurlijk aan Opsporing Verzocht, en dat dit dan eindelijk uw kans is om een vuurwapen van dichtbij te zien of om uw fantasie van ontvoering door een exotische prins tot werkelijkheid te zien worden. In Amsterdam weten ze dat mensen vooral een hartaanval krijgen van de deurbel omdat het een deurwaarder kan zijn. Linksom of rechtsom, als er wordt aangebeld komen ze vaak voor uw bezittingen. 

De signalen zijn echt heel erg treurig en kondigen aan wat velen van ons al weten. De donkere dagen voor het feest van het licht zijn aangebroken. En net als bij het meisje met de zwavelstokjes, zijn er heel veel mensen die gelukkig nog een lucifer hebben om bij anderen naar binnen te kunnen kijken en de warmte te voelen van al dat moois dat deze bevoorrechten meemaken. 

#MeToo als mood- en mojo-killer
U kunt het ook aanschouwen via de kijkbuis of, nog pijnlijker, via de sociale media. Zie iedereen eens gelukkig zijn. Vakanties naar oorden die je vroeger alleen van de landkaarten op school kende, lekkere dineetjes met vegan dishes, enorm lage vetpercentages in een lululemon yoga-broekje, correcties aan je hele lijf waardoor mensen steeds meer op de ideale opblaaspop gaan lijken. Dat is noodzakelijk om bij een incel nog een stiffie voor elkaar te krijgen. Op een echte vrouw kan hij het niet meer, omdat zijn hoofd een nieuwe snelweg heeft aangelegd die dopamine aanmaakt van het kijken naar instant porno, niet naar het gluren en uitproberen op echte boerentrienen. De #MeToo rage heeft daar helemaal een einde aan gemaakt.

En als je lucifer dan opgebrand is, blijkt dat je warme gevoel ontstond doordat je je eigen broek hebt volgezeken. De zuster (m/v/x) was immers aan het staken en ze moest nog heel veel formulieren in je patiëntendossier invullen om de vergoeding te regelen.

Even hardop over nadenken

“Vroeger” was het zo veel makkelijker om onafhankelijk te zijn. Het internet was één bubbel, voor iedereen, en iedereen op internet was een pionier. Knisperend verse frisse nieuwe media tegenover zure pijprokers bij dode bomen, van alle vernieuwingsdrift verstoken treurbuistelevee en paarse puinhopenpolitiek. Op internet was iedereen tezamen het tegengeluid, zeker nadat Ischa, Pim en Theo de pijp aan Maarten moesten geven (of ervan beroofd werden door Volkert en Mohammed). Internet droeg het vaandel verder.

Nou, das war einmal. Toen de huismoekes uit de commentsectie van condoleance.nl via Hyves naar Facebook trokken, en politici en oudmedialen via Twitter het internet ontdekten, kwamen we ook hier al snel tegenover elkaar te staan. Schep er een economische crisis (boe EU!), een Islamitische Staat met een paar flinke aanslagen (boe islam!) en een migratiecrisis (boe Mutti, Mark en Macron!) bovenop en we hadden een paar jaar waarin ‘een kant kiezen’ bijna (of soms helemaal, fuck islam) onvermijdelijker werd dan onafhankelijk blijven. Trek die lijn nog iets verder door en tegenwoordig wil iedereen z’n eigen clubje, ideologische zuil of retorisch tot de tanden bewapende hyperbolische Atlantikwall optrekken, en bijna altijd zijn die initiatieven gericht tégen iemand anders, in plaats van vóór iets eigens.

Rooms
Zijn wij dan zoveel roomser dan de paus? Nee, want het succesvolle, partij- en belangengroepen overstijgende referendum-initiatief van GeenPeil was een geslaagde actie vóór meer inspraak in de democratie, maar ook dat eindigde (zoals we onszelf nog wel eens pijnlijk in herinnering brengen om niet dezelfde fout nog eens te maken) in een geflopte verkiezingsdeelname tégen het partijkartel. Dat deed Baudet overigens ook, en hij was (en is) wel succesvol, dus de behoefte daarvoor bestaat wel degelijk. Maar ook bij FvD laat de snelle infighting die is ontstaan, zien dat het een enorme uitdaging is om boven jezelf uit te stijgen - en daar te blíjven. Een test waar maar weinigen voor slagen en wat dat betreft - zo onafhankelijk zijn we echt nog wel - zien we het ook voor Ongehoord Nederland somber in.

Vroeger was het ook een kutprogramma, maar tenminste een serieus kutprogramma

De uitvaart wordt vanaf 12:10 live uitgezonden op NPO1 en verzorgd door een jongen die politiek analyseert door met drie mensen te praten op de verjaardag van zijn moeder, een meisje dat achter iedere boom een racist ziet en iemand die denkt dat een matige grap leuker wordt als je hem maar blijft herhalen. Geen bloemen.

Doen we het zo goed?